Misschien heb je op Facebook al wat foto’s voorbij zien komen van een quilt waar ik mee bezig ben: Break through the fence. Het is een improvisatie quilt waarop ik me heerlijk kan uitleven in het quilten van veren.

Vandaag wil ik je wat meer vertellen over deze quilt. Waarom ik hem maak en wat de betekenis erachter is, terwijl ik ondertussen nog wat foto’s deel van de vorderingen van het quiltwerk.

Hieronder zie je een foto van de hele quilt. Hij is aan de zijkanten nog helemaal onafgewerkt, maar dat maakt niet uit voor wat ik je er vandaag over wil vertellen.
Deze quilt gaat over het tegenhouden van jezelf en al het moois van jezelf dat graag gezien wil worden.

Op de één of andere manier houd ik van hekken. Ze spreken me aan als ik ze zie, al wist ik heel lang niet precies waarom.
In de afgelopen maanden hebben die hekken een diepere betekenis voor me gekregen.

Ik realiseerde me hoe ik me altijd heb laten tegenhouden door het idee dat ik niet creatief was. Dat het geen zin had om het te proberen, omdat ik het toch niet kon.

Toen ik het quilten ontdekte, begon ik met nadoen wat anderen maakten. Dat is nou eenmaal hoe je een nieuwe techniek het beste kunt leren. Gaandeweg ontdekte ik steeds meer hoe ik zelf kon ontwerpen. Ik vond het doodeng in het begin. Zouden andere mensen het niet raar vinden? Zouden ze het wel mooi vinden?
In het begin hield ik het voor mijzelf. Alleen mijn man en de mensen die heel dicht bij me stonden wisten dat ik ermee bezig was. Op mijn werk en zelfs aan sommige vrienden vertelde ik er niets over.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Door de positieve reacties uit mijn omgeving kreeg ik heel langzamerhand meer zelfvertrouwen. Ik ontdekte dat ik gevoel voor kleuren en verhoudingen had en dat ik dit heel goed kwijt kon in het quilten.

Mijn zelfvertrouwen groeide beetje bij beetje. Ik begon mijn creaties te delen op internet en ook daar waren de reacties positief. Daardoor durfde ik steeds meer te delen van mezelf.

En de laatste tijd besef ik steeds meer dat mijn gedachte over dat ik niet creatief was, gewoon een idee was dat zich in mijn hoofd had vastgezet. Ik had op de één of andere manier de overtuiging aangenomen dat ik niet creatief was. Hoe dat kwam is een verhaaltje voor een ander blog, dat ik misschien binnenkort ook nog wel eens ga schrijven.

Maar wat ik ermee wil zeggen is dat die ideeën die je soms over jezelf hebt helemaal niet waar hoeven zijn. Het idee dat je niet creatief bent. Dat je niet kunt tekenen, dat je niet sportief bent, dat je niet goed bent in koken, dat je niet goed bent in wat dan ook. Soms zetten we het helemaal vast, omdat het eng is om het idee verder te onderzoeken. Het kan heel kwetsbaar voelen om iets te proberen waarvan je denkt dat je het niet kunt.

Dus ik wil je vandaag uitnodigen. Is er iets waarvan jij vindt dat je het niet kunt, waar je niet goed in bent, maar wat je eigenlijk wel heel graag zou willen kunnen? Dat laatste is wel heel belangrijk natuurlijk. Als het iets is waar je toch geen zin in hebt, hoef je er natuurlijk geen energie in te steken.
Eén van de overtuigingen die ik ook had, was dat ik niet kan tekenen. Die hangt natuurlijk sterk samen met het idee dat ik niet creatief was. Intussen heb ik ontdekt dat tekenen heel goed geleerd kan worden door het te oefenen. Ik beloof mezelf nu dat ik komende dagen tijd maak om te tekenen. Of de tekening mooi wordt of niet maakt eigenlijk niet eens zoveel uit. Soms gaat erom om het gewoon te doen. Gewoon voor de lol en om dan te kijken wat er ontstaat.
Ik ben benieuwd of jij ook zo’n overtuiging hebt over iets wat je niet kunt? En of het eigenlijk wel echt waar is. Durf jij het te onderzoeken voor jezelf?