Je naait wat willekeurige lapjes aan elkaar en dan heb je een improvisatie quilt. Hoe moeilijk kan het zijn?
De eerste keer dat ik het probeerde was geen succes. De kleurencombinatie was niet zo mooi als ik had bedacht en ik was niet tevreden over het resultaat.
Het leuke aan improviseren is dat je gewoon steeds weer wat nieuws kunt proberen. Als het resultaat niet mooi is, snijd je alles kapot en maak je er weer wat anders van. Maar dat heeft natuurlijk zijn grenzen.
Voor deze quilttop begon ik met heel veel stroken die ik in setjes aan elkaar naaide.
 

Ik maakte de ene na de andere combinatie die ik leuk vond.

Daarna ging ik ze versnijden en weer aan elkaar naaien. Hieruit ontstonden weer nieuwe stroken. Zoals op de foto hieronder achter mij.

Sommige stroken werden druk en sommige iets rustiger.

Daarbij bedacht ik nog een leuke tip voor als je nog niet zoveel ervaring hebt bij het naaien van patchwork.
Als de stroken allemaal dezelfde breedte hebben, wil je de puntjes (waar de naden kruisen) waarschijnlijk graag laten aansluiten.
Op de foto hieronder kun je zien wat ik bedoel.

Maar als je nou zorgt dat de stroken verschillende breedtes hebben, dan hoef je daar helemaal niet op te letten. Dan sluiten ze nooit aan.
Op de foto hieronder kun je dat mooi zien.

Bovendien ziet het er veel speelser uit.
Maar dat was even een tussendoortje.
Terug naar de improvisatie quilt die ik aan het maken was.
Ik had dus een heleboel stroken gemaakt door stroken aan elkaar te naaien, te versnijden en opnieuw aan elkaar te naaien.

Ziet er al leuk uit toch?
Maar ik vond het nog veel te rommelig.
Ik besloot een experiment te doen en de stroken op een andere manier aan elkaar te naaien.

Ik vond het leuk, maar veel te druk.
Dit was het punt waarop ik het even niet meer zag zitten.
Én het patroon was druk en de kleuren waren samen druk.
Ik had alles bijna in een doos gestopt en weggelegd.
Waarna hij waarschijnlijk in de vuilnisbak zou zijn geëindigd over een paar jaar.
 
Gelukkig ga ik het niet meteen op.
Ik besloot dat ik het geheel wat rustiger wilde maken.
Ik versneed alles weer en voegde grijze driehoeken toe.

En daarna kon ik weer lekker spelen met de compositie.

Ik probeerde allerlei varianten.

Ook wat gekkere vormen.

Of juist traditioneler.

Uiteindelijk nam ik een beslissing en naaide ik de quilttop in elkaar.

En dit werd hem:

Ik ben erg blij met hoe hij uiteindelijk is geworden. Het steeds opnieuw experimenteren en doorsnijden is soms best eng. En er waren momenten dat ik echt niet wist hoe ik verder moest. Maar het is ook ontzettend leuk om te doen.
Zou jij het aandurven om zomaar te beginnen en je mee te laten voeren door het creatieve proces?