Op mijn Facebookpagina Quiltinspiratie probeer ik minimaal tweemaal per dag een berichtje te plaatsen over quilten. Dat kan een korte tip zijn of soms gewoon een leuke foto ter inspiratie. Ik was daarvoor door de oude foto’s van mijn blog aan het grasduinen. En weet je wat ik tegenkwam?
Mijn klokhuisjesquilt!
Eigenlijk naai ik nooit met de hand, maar er is één quilt die ik wel met de hand heb gemaakt. Dat is de klokhuisjes quilt.

Ik besloot dat ik de English paper piecing methode een keer wilde proberen. Het was heel veel werk!

Langzamerhand onstonden er ninepatches van klokhuisjes.

Ik besloot dat er een randje tussen moest komen, anders werd het te druk.

Dus, moest ik aan elk blok nu nog eens 7 klokhuisjes van effen stof naaien. Dat was nog eens heel veel werk, maar wel leuk om al die vorige blokjes nog eens door mijn handen te laten gaan.

Uiteindelijk waren alle ninepatches van randjes voorzien en kon ik ze aan elkaar gaan naaien. Ik hoef het je niet te vertellen. Ook dat was veel werk! En eerlijk gezegd is dit waar ik een beetje ben blijven hangen. Eigenlijk was hij bijna klaar. Er moesten nog maar twee lange naden genaaid worden.

Maar toen bedacht ik dat ik hem niet bijzonder genoeg vond. Ik was bang dat hij te saai was. Er moest iets bijkomen vond ik.

Ik besloot applicatieblokken te gaan maken. Allemaal dezelfde applicatieblokken die om de klokhuisjes heen konden komen. Zo zou hij meteen mooi groot worden en zouden we hem als sprei op ons bed kunnen gebruiken. Hieronder zie je de helft van de quilt in wording, omdat ik niet alle blokken in mijn naaikamer kon uitspreiden. Zo groot werd hij.

En toen stokte ik echt. Het naaien van twintig dezelfde applicatieblokken was nog saaier dan het naaien van de klokhuisjes. Bovendien was ik nog steeds niet tevreden over het resultaat. Ik vond dat de klokhuisjes samen met de bloemen geen mooi evenwicht vormden.

En dus maakte ik nog een ontwerp voor een nieuwe rand erbij. Ik denk echt dat die toevoeging heel mooi zou staan, maar alleen al het idee dat ik nog langer aan de klokhuisjes zou moeten werken, benam me de moed.
De klokhuisjes en de bloemen verdwenen maandenlang in de kast.
Tot ik vorige week besloot ze te voorschijn te halen. En weet je wat ik bedacht? Dat die klokhuisjes eigenlijk best mooi zijn op zichzelf. Dat ze die extra rand eigenlijk helemaal niet nodig hebben. En dus zit ik er nu over te denken om de klokhuisjes zonder rand te gaan afwerken. Dat wordt een quilt van 150 x 150 cm. Een mooie maat voor een quilt. Maar ik moet nog steeds één zo’n lange naad naaien. Met de hand! Zal dat me lukken?

De half afgemaakte bloemen appplicaties blijven in ieder geval in de kast liggen. Misschien kan ik daar nog eens iets anders voor bedenken.
Ik heb veel van deze quilt geleerd. Niet alleen dat naaien met de hand mij minder ligt dan naaien met de naaimachine, maar vooral ook dat ik uitdaging nodig heb in grote projecten. Als ik een grote quilt maak, is het belangrijk dat ik steeds weer opnieuw mijn creativiteit kwijt kan. Ik vind het veel leuker om langzamerhand een quilt te laten ontstaan dan van te voren een vast ontwerp te maken waar ik me aan moet houden.
Vroeger dacht ik wel dat mijn rusteloosheid een teken van onvolwassenheid was. Ik had geleerd dat je dingen eerst moet afmaken voor je aan iets nieuws begint. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee. Maar voor mij is het plezier in het quilten belangrijker dan wat dan ook. Als het werken wordt in plaats van genieten van spelen met mooie stoffen en kleuren, verlies ik mijn motivatie. Soms moet je even doorzetten om iets moois te maken, maar het plezier is toch wel het allerbelangrijkste vind ik. Als je iets doet wat je echt leuk vindt, ontstaan ook vanzelf de mooiste dingen.
Heb jij weleens gehad dat je enthousiast aan een nieuw project begon, maar dat je halverwege je interesse kwijt raakte? En weet je ook hoe dat kwam? Soms is het makkelijk om je te laten afleiden door weer een nieuw idee, maar het kan ook interessant zijn om te kijken waarom je eigenlijk niet zoveel zin meer hebt in dat oude project. Zelf heb ik gemerkt dat het bij mij vaak òf te saai wordt, òf het komt doordat ik het mezelf te moeilijk maak (en dan ga ik uitstellen omdat ik onbewust bang ben dat het niet goed genoeg wordt). In dit geval was het duidelijk. Het naaien van zowel de klokhuisjes als van al die gelijke applicaties vond ik saai.
Ik ben benieuwd hoe dit voor jou werkt. Als ik de oorzaak voor mezelf kan achterhalen waarom ik geen zin meer heb in een project, kan ik een keuze maken. Is het het waard om nog energie in te steken? Kan ik misschien een aanpassing doen waardoor ik er wel weer plezier in krijg? En vaak krijg ik dan juist weer allemaal nieuwe ideeën. Herken je dat?